Дитрих II фон Веттин b. изм 990 и 993 d. 19 новембар 1034 - Индекс потомака

Il fut le fils aîné de Günther II et de sa première épouse Gertrude de Wettin, la fille du margrave (chef militaire de la marche) Conrad Ier dit le Pieux.
1184, après la mort sans enfant de son oncle Henri Ier, son père lui donna le château de Schwarzbourg.
1197, il succèda à son père avec son frère Günther III et ils se partagèrent le comté de Schwarzbourg-Blankenburg.
Il se rangea du côté de la maison des princes d'Hohenstaufen.
1204, dans le conflit pour le trône impérial, il s'opposa au landgrave Hermann Ier de Thuringe.

Il fut le le troisième fils d'Heinrich II et de la comtesse Irmgard de Weimar-Orlamunde.
Vers 1228-1229, il accompagna l'empereur du Saint-Empire romain germanique Frédéric II dans sa sixième croisade en Terre Sainte.
1236, il succéda à son père et, après la mort de son frère Heinrich III, il fut comte de Schwarzbourg.
1248-1249, il fut capturé lors de la guerre de succession de Thuringe.
1267, il fonda le monastère de Saalfeld.

Był synem księcia Konrada II Znojemskiego i Marii Serbskiej. W 1182 został powołany na tron praski przez możnowładców, niechętnych księciu Fryderykowi. Wygnany Fryderyk schronił się wówczas na dworze cesarza Fryderyka I Barbarossy. Na sejmie rzeszy w Ratyzbonie zastraszeni Czesi zgodzili się ponownie przyjąć Fryderyka za księcia. Cesarz w ramach rekompensaty mianował Konrada II margrabią i postawił go na czele wyjętych spod jurysdykcji czeskiej Moraw. Odtąd ziemie te miały być bezpośrednim lennem cesarskim. Stało to się jednak przyczyną wojny czesko-morawskiej w 1185. Ostatecznie Konrad II został zmuszony uznać zwierzchność książąt czeskich. W 1189 Konrad II Otto został ostatecznie księciem czeskim, rezygnując z tytułu margrabiego. Państwo Przemyślidów zostało zjednoczone. W tym też roku wydał pierwszy zbiór praw czeskich zwany statutem Konrada II Ottona. W 1190 jako władca Czech towarzyszył w wyprawie koronacyjnej Henryka VI do Włoch. Tam też umarł w wyniku zarazy.

Był młodszym synem Albrechta II z rodu Askańczyków i bratem Jana I.

Il fut le deuxième fils du comte Gunther VII et de son épouse Sophia.

Był drugim synem margrabiego z Salzwedel Ottona III Pobożnego i jego żony Bożeny, córki króla Czech Wacława I. Po śmierci ojca w 1267 wraz ze starszym bratem Janem III (wkrótce zmarłym) oraz młodszymi Albrechtem III i Ottonem VI Małym objął rządy w odziedziczonej części Brandenburgii. Tytuł margrabiowski bracia dzielili także z trzema kuzynami ze Stendal. W 1272 dokonał podziału kraju z młodszymi braćmi. Otto był blisko związany z Czechami (za sprawą pokrewieństwa z królem czeskim Przemysłem Ottokarem II – Otto był jego siostrzeńcem) i w większym stopniu zajmował się sprawami tamtejszymi, niż swoim własnym krajem. W 1271 uczestniczył w czeskiej wyprawie na Węgry, wspierał też króla czeskiego w jego sporze z Rudolfem I Habsburgiem – w 1278 wziął udział w bitwie pod Suchymi Krutami, w której Ottokar zginął. Objął wówczas kuratelę nad synem i następcą Ottokara, młodym Wacławem II. W 1279 zawarł układ z Rudolfem Habsburgiem, zrzekając się w imieniu Wacława zdobytych przez Ottokara Austrii, Styrii i Karyntii oraz oddając mu na pięć lat Morawy, a sobie gwarantując regencję w Czechach. Wywiózł wówczas młodego władcę do Brandenburgii. Rządy Ottona w Czechach nie były zbyt szczęśliwe dla tego kraju – wśród ludności narastała niechęć wobec regenta oskarżanego o okrucieństwo, jak również wobec cudzoziemców (głównie Niemców), którymi się otaczał. Z rządów zrezygnował na rzecz matki Wacława w 1283 w zamian za wysokie odszkodowanie. Do Pragi wrócił wówczas Wacław. Po śmierci Rudolfa Habsburga w 1291 jako głowa ottońskiej linii brandenburskich Askańczyków uczestniczył w elekcji nowego króla niemieckiego. Wdał się przy tym w spór o skorzystanie z praw elektorskich należnych władcom Brandenburgii ze swym kuzynem, Ottonem IV ze Strzałą, który przewodził młodszej linii rodu. Otto Długi popierał wówczas Adolfa z Nassau, a Otto ze Strzałą należał do partii habsburskiej. Żoną Ottona była Judyta (Jutta) z Hennebergu. Dzięki temu małżeństwu, po śmierci brata żony, Ottonowi przypadła część hrabstwa Hennebergu oraz Koburg. Spośród dzieci przeżył go tylko jeden syn, Herman, który został jego następcą, oraz córki: Beatrycze, zm. 1316, żona księcia świdnickiego Bolka I Surowego, a następnie księcia kozielskiego i bytomskiego Władysława; Matylda, zm. 1298, żona księcia wrocławskiego i krakowskiego Henryka IV Probusa; Judyta (Jutta), zm. 1328, żona księcia Saksonii-Wittenbergii Rudolfa I.

Konrad I był czwartym pod względem starszeństwa syn księcia śląskiego Henryka II Pobożnego i Anny z czeskiego rodu Przemyślidów. W momencie śmierci ojca w 1241 roku Konrad był małoletni. W celu uniknięcia nadmiernego rozdrobnienia władztwa został wysłany przez matkę i starszych na studia do Paryża, gdzie miał zostać wykształcony na duchownego.

Il fut le troisième fils du comte Henri V et de Sophia, la fille du roi de Galicie-Volhynie Daniel Ier ou Daniel Romanovitch.
Il fut l'oncle et tuteur de Frédéric II de Misnie.
1285, il épousa Christine, la fille du comte Albert III de Gleichen-Tonna et de Cecilia (voir, château de Gleichen).
1290, il devint seigneur de Blankenburg.
1306, il devint seigneur de Wachsenburg et de Stadtilm et de la moitié d'Arnstadt.
1323, il devint seigneur de Saalfeld.

Итак, потомки Ростислава предпочли Болгарский трон, чем какую-то Русь, а на Волыни меж тем так и правили потомки Даниила Галицкого вплоть до Андрея и Льва Юрьевичей, погибших в 1324 г.

• http://forum.svrt.ru/lofiversion/index.php?t1483-50.html

То есть, другими словами, платят дань «монголам» (вассалитет) и вступают в союз с Ватацем! Почему бы болгарам не использовать войска своих сюзеренов («монголов») для господства на Балканах? Зачем Асеню союз с «карликовой» Никеей?

• http://razgovorchik.ru/index.php?showtopic=12741&hl=%EB%E0%F1%EA%E0%F0%E8%E4%FB