Ян Непомук Станіслав Глогер b. 9 април 1811 d. 8 јул 1884 - Индекс потомака

Из пројекта Родовид

Особа:968110
Generation of a large tree takes a lot of resources of our web server. Anonymous users can only see 7 generations of ancestors and 7 - of descendants on the full tree to decrease server loading by search engines. If you wish to see a full tree without registration, add text ?showfulltree=yes directly to the end of URL of this page. Please, don't use direct link to a full tree anywhere else.
11/1 <?+?> Ян Непомук Станіслав Глогер [Глогери]
Рођење: 9 април 1811, Łęg
Смрт: 8 јул 1884, Jeżewo Stare k. Tykocina
Jan Nepomucen Stanisław Gloger herbu Prus II (ur. 9 kwietnia 1811 w Łęgu, zm. 1884 w Jeżewie Jeżewie), polski inżynier, ojciec Zygmunta.

Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: GLOGER Jan (Józef) - Ukończył szkoły w Łomży, 1830 studiował na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych UW (oddział miernictwa), ucząc się dodatkowo malarstwa. W powstaniu ppor. 7 puł., 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus. Po upadku powstania przebywał za granicą po powrocie do Królestwa konduktor w Zarządzie Dróg Bitych w Tykocinie. Przeprowadził trakt bity z Wizny do Mężenina. 1837 objął dzierżawę w Złotoryi nad Narwią 1839 kupił wieś Jeżewo i zajął się uprawą roli. 1859 zniósł w swym majątku pańszczyznę. 1861 wybrany do rady pow. łomżyńskiego. Malarz amator, zbieracz i kolekcjoner. Ożeniony z Michaliną Woyno, miał syna Zygmunta, wybitnego etnografa. Zm. 8 lipca 1884 w Jeżewie, pochowany w Tykocinie.

Odnośniki (Linki)

2

31/2 <1+?> Stanisław Gloger [Glogerowie]
Рођење: 29 март 1838
== Odnośniki (Linki) ==
22/2 <1+?> Zygmunt Gloger [Glogerowie]
Рођење: 1845
Смрт: 1910
Zygmunt Gloger herbu Prus II, ps. „Pruski”, Prus, Ziemianin, Sąsiad, Hreczkosiej (ur. 3 listopada 1845 w Tyborach-Kamiance [Kmionka Podolska], zm. 16 sierpnia 1910 w Warszawie) – polski historyk, archeolog, etnograf, folklorysta, krajoznawca.

Syn Jana i Michaliny z Woynów w wieku 14 lat zamieszkał w Jeżewie koło Tykocina, w XVIII-wiecznym dworze w nowo nabytym przez jego ojca majątku.

Kształcił się w Warszawie, gdzie w latach 1858-1863 uczęszczał do szkoły Jana Nepomucena Leszczyńskiego, a w roku 1867 ukończył Szkołę Główną. Na jego zainteresowania mieli wpływ Julian Bartoszewicz, historyk, literaturoznawca i encyklopedysta oraz Józef Ignacy Kraszewski, którzy bywali w majątku jego ojca.

Swoje zbiory gromadzone w ciągu lat 40 (a niemało tu było unikalnych starodruków) zapisał w testamencie Towarzystwu Etnograficznemu, Towarzystwu Krajoznawczemu i Towarzystwu Bibliotek Publicznych w Warszawie oraz Muzeum Przemysłu i Rolnictwa.

Uwieńczeniem dorobku Glogera była Encyklopedia staropolska (tomy 1-4 1900-1903, wielokrotnie wznawiana - od roku 1958 w podobiźnie fototypicznej) - nadal nieoceniony przewodnik po kulturze staropolskiej, z powodzeniem uzupełniający Encyklopedię staropolska Aleksandra Brücknera. To dzieło Glogera, przygotowane rzetelnie w oparciu o niejednokrotnie dzisiaj już nieistniejące źródła historyczne, poprzedza znamienne motto: "Obce rzeczy wiedzieć dobrze jest - swoje obowiązek". Wśród wielu prac etnograficznych Glogera szczególne miejsce zajmują Starodawne dumy i pieśni (1877); Kujawiaki, mazurki, wyrwasy i dumki pomniejsze (1879); Baśnie i powieści (1879, później wielokrotnie wznawiane) oraz Pieśni ludu (1892 z opracowaniem muzycznym Zygmunta Noskowskiego). Znakomitą formą popularyzacji wiedzy etnograficznej jest chociażby Rok polski w życiu, tradycji i pieśni (1900).

Wśród jego prac krajoznawczych na pierwsze miejsce wysuwa się zbiór szkiców Dolinami rzek z przedmową Elizy Orzeszkowej; zaś wśród prac historycznych niepoślednie miejsce zajmuje Geografia historyczna ziem dawnej Polski (1900).

Odnośniki (Linki)