ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე b. 20 децембар 1829 d. 9 март 1897

Из пројекта Родовид

Особа:688808

ნიკო ჭავჭავაძე

Рођени род	ჭავჭავაძე
Пол	мушки
Цело име (рођено)	ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე
Друга имена	"დიდი ნიკო"
Родитељи ♂ ზურაბ მელქისედეკის ძე ჭავჭავაძე [ჭავჭავაძე] b. 1800 d. 30 јун 1845

Догађаји

20 децембар 1829 Рођење:

27 јул 1846 Свадба: ♀ ანა დავითის ასული ერისთავი [ერისთავი არაგვის] b. 1833 d. 18 април 1878

9 март 1897 Смрт:

Извори

↑ არაგვის ერისთავები – ცხრ. 4 - ანა დავითის ას.; (1833-18.04.1878). გარდაცვალებამდე მცირე ხნით ადრე მუშაობდა არდაღანის ჰოსპიტალში მოწყალების მედდად. ~ (27.07.1846) (ყვარელი) თავადი ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე. (1829-1897).
↑ ჭავჭავაძეები - ლიტ.1 - ნუსხა 3 - № 3.14. - ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე (20.12.1829-9.03.1897), "დიდი ნიკო". სწავლობდა თბილისის გიმნაზიაში. სამხედრო სამსახურშია 1847 წლიდან. წოდებები: პრაპორშჩიკი (21.04.1850), პოდპორუჩიკი (22.05.1852), პორუჩიკი (5.06.1853). თურქებთან ომის დროს (1853-1856 წწ.) კახეთის მილიციის საცხენოსნო ასეულის მეთაურია; დაიჭრა 1854 წ.; თავი ისახელა თურქების ჯარისაგან გურიის დაცვის დროს, დამსახურებისათვის გადაყვანილ იქნა გვარდიაში. გახდა: შტაბს-როტმისტრი (8.11.1859), როტმისტრი (3.04.1860), პოლკოვნიკი (30.08.1863). დასავლეთ დაღესტანის სამხედრო გუბერნატორია 10.12.1866-25.10.1876, გენერალ-მაიორი - 26.11.1871. ჩაირიცხა მისი უდიდებულესობის ამალაში (1872 წ.). მცირე ხნით ხელმძღვანელობდა კავალერიის დივიზიის ნაკრებს თურქეთის საზღვარზე (3.06.-7.07.1877 წ.), შემდეგ დაღესტნისა და იქ მყოფი ჯარის უფროსია (10.01.1880-1.07.1883). გახდა: გენერალ-ლეიტენანტი (30.08.1881), კავალერიის გენერალი (1896), გენერალ-ადიუტანტი. იყო: წმ. ვლადიმერის მეორე ხარისხის ორდენის კავალერი (1860), წმ. ანას მესამე ხარისხის ორდენის მფლობელი ბაფთითა და მახვილით (1861), უბოძეს: წმ. სტანისლავის მეორე ხარისხის ორდენი საიმპერატორო გვირგვინით (1864), წმ. ანას მეორე ხარისხის ორდენი, წმ. ვლადიმერის მესამე ხარისხის ორდენი (1863), წმ. სტანისლავის (1871), წმ. ანას (1875) პირველი ხარისხის, წმ. ვლადიმერის მეორე ხარისხის (1883), თეთრი არწივის (1887), წმ. ალექსანდრე ნეველის (1890) ორდენები. დაჯილდოებული იყო, აგრეთვე, ლომის და მზის პირველი ხარისხის სპარსული ორდენით (1879). დაღესტნის გუბერნატორად ყოფნისას, მთიელთა შორის სარგებლობდა დიდი პოპულარობით, აწარმოებდა საირიგაციო სამუშაოებს. გარდაცვალების შემდეგ ადგილობრივმა მოსახლეობამ მისი კუბო ხელით ჩაიტანა ყვარელში. სამგლოვიარო ცერემონიალში მონაწილეობა მიიღო [[პიროვნება:482934|აკაკი წერეთელმა, წარმოთქვა სიტყვა და დაამთავრა ლექსით "იყო და გაჰქრა" ("ივარია, 1897, № 47, 12 მარტი). დაკრძალულია ყვარლის იოანე ნათლისმცემლის ეკლესიაში. - ცოლი (27.07.1846): ანა, დავით ერისთავის (არაგვის) ასული (1833-18.04.1878). გარდაიცვალა არდაღანში. დაკრძალულია იქვე. მის ნეკროლოგს ხელს აწერს რაფიელ ერისთავი, ლექსი უძღვნა ბარბარე ჯორჯაძემ ("დროება", 1878, № 173, 27 აგვისტო).