Кароль Станислав Радзивилл b. 27 новембар 1669 d. 2 август 1719 - Индекс потомака

Bibliografia

• Henryk Mierzwiński, Księżna Anna Paulina z Sapiehów Jabłonowska, "Szkice Podlaskie" t. 7, 1999, s. 207-219.

Odnośniki (Linki)

• Księżna Anna z Sapiehów Jabłonowska – kobieta – społecznik

Умер во Франции от ран в "Битве народов".

Чиновник особых поручений при князе Паскевиче.

Формировалась станьковская усадьба по заказу их сына Эмерика Захария Николая Северина (род. в 1828г.). Эмерик Чапский окончил Виленскую гимназию и факультет естествознания Московского университета, степень кандидата наук. Участвовал в Крымской войне. В 1858г. женился на баронессе Альжбете Меендорф. Брак открыл Эмерику дорогу к столичной жизни. В скором времени он - камер-юнкер императорского двора, в 1863г. становится вице-губернатором Новгорода, в 1865 г. - вице-губернатором Петербургской губернии, с 1875г. - директор лесного департамента Министерства государственной собственности. Занимая эту высокую должность, многое сделал для развития лесного хозяйства. Он профессионально интересовался судьбой лесов и нередко вставал на их защиту, чем вызвал недовольство царских властей. В 1879г. из-за назревающего конфликта с Александром II граф вышел в отставку и осел в Станькове. В родном имении граф с увлечением занимался научной деятельностью, коллекционированием, делами имения.

...

В 1894 г. часть коллекции в шести вагонах вывозится в специально купленный при содействии Бартуновского дворец около Вавеля в Кракове. В 1895г. Эмерик с женой оставляет Беларусь, передав имение сыновьям Каролю и Ежи, и полностью отдается работе над коллекциями. В 1896г. граф умер от заражения крови при операции. Альжбета, преданная делу мужа, самостоятельно продолжает работу. Она издает каталоги "Перечень публикаций Ягеллонской эпохи" (1900), "Перечень картин" (1901), завершает пятитомное издание Э. Чапского "Каталог коллекций польских медалей и монет" (1871-1916), к которому сама выполнила рисунки монет. Она исполнила желание мужа, передав все собрание гмине Кракова. Альжбета дарит городу и свой дворец, чтобы коллекции смогли оформиться в виде музея, стать доступными для всеобщего обозрения. В честь их труда была изготовлена медаль со словами: "Честь науке, неутомимому труду, светись на бездорожьях жизни".

До последнего дня жизни А. Чапская продолжала вместе с сыном Каролем опекать музеи, служить делу, которому отдала вместе с мужем жизнь. Умерла графиня в Минске в 1916г. Теперь станьковские собрания представлены в отделе имени Э. Гуттен-Чап-ского Национального музея Польши. Часть оставшихся музейных ценностей в Станькове в 1916г. была вывезена в Москву.

• http://www.priluchki.com/top_menu.php?id=10

Leon Plater herbu własnego Plater (ur. ok. 1836 roku, zm. 28 maja?/9 czerwca 1863 w Dyneburgu) – hrabia, uczestnik powstania styczniowego.

Rozstrzelany przy twierdzy dyneburskiej za to, że, jak zaświadczają materiały sądowe tłumaczone przez Studnickiego, pierwszy podniósł sztandar powstania w gub. Witebskiej (...). Uzbroił 5 ludzi (częściowo szlachtę, częściowo służących) i wraz z nimi wziął udział w dniu 25 maja w udanym napadzie na transport broni, po którym jednak został ujęty przez uzbrojone chłopstwo. W przesłuchaniach przypisał sobie całą winę za organizację napadu i kierowanie nim, chroniąc rzeczywistego organizatora i dowódcę, Zygmunta Bujnickiego. Kiedy ten dowiedział się o tym (pozostając na wolności), przesłał przez swoją żonę list do komisji sądowej, w którym przyznawał się do swojej roli. Jego zeznanie nie zostało jednak wzięte pod uwagę, podobnie jak zeznania świadków, zaprzeczających temu, by to hrabia Plater dowodził oddziałem.

Ubranie Leona Platera, w którym prowadzono go na rozstrzelanie, w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie Zwłoki rozstrzelanego pochowano na miejscu kaźni i zgodnie ze zwyczajem, mogiłę stratowano. Pod osłoną nocy ciało jednak wykopano i przewieziono w inne miejsce. Pomimo listów matki zmarłego, kierowanych nawet i do cesarzowej, ciała syna jej nie wydano i spoczywa ono w miejscu nieznanym.

Leon Broel-Plater

Opis: Syn. Jązefa i Antoniny Sołtan, rozstrzelany został w Dyneburgu 27 maja 1863 r. (licząc lat 26) za udział w napadzie w d. 13 kwietnia na transport broni, idący przez lasy Bałtyńskie pod Krasławiem. Napad zorganizowany został właściwie przez naczelnika partji Zygmunta Bujnickiego, który, wkrótce po napadzie, poznawszy niebezpieczeństwo, zdołał ujść przez Petersburg za granicę. Chociaż później z zagranicy nadesłał wręczony osobiście przez żonę (Helenę) Komisji sądowej list, w którym pisał, że on to był prawdziwym i jedynym dowódcą oddziału, nie dano temu wiary. Sam Leon Plater bowiem, nie chcąc szkodzić Bujnickiemu, podczas pierwotnego zeznania wziął winę na siebie. Jako tedy dowódca zbrojnego napadu, stracony został.

• http://www.genealogia.okiem.pl/powstanies/index.php?nazwisko=Broel-Plater

Leon Plater był bohaterem Powstania Styczniowego w Inflantach Polskich. Uczestniczył w napadzie na transport broni pod Krasławiem, po którym został ujęty. W przesłuchaniu przypisał sobie całą winę za organizację i kierowanie napadem. Plater został rozstrzelany przy Twierdzy Dyneburskiej.

• http://wpolityce.pl/polityka/159359-prezydenci-polski-i-lotwy-uczcili-powstancow-styczniowych-wspolnie-odslonili-tablice-poswiecona-leonowi-broel-platerowi

Na samym początku powiedzieć trzeba o swoistym zamieszaniu panującym w polskiej historiografii, a dotyczącym nazwiska Leona Platera. Znaczące autorytety – specjaliści od Powstania Styczniowego, wśród których wymienić należy przede wszystkim Stanisława Zielińskiego, autora monumentalnego dzieła „Bitwy i potyczki 1863–1864”, a także Stefana Kieniewicza, twórcy równie monumentalnej monografii insurekcji styczniowej – podają, że nasz bohater nosił przydomek „Zyberk”. Tymczasem jego bratanek, również Leon Plater – dla porządku będzie on w tym artykule nazywany księdzem Platerem, albowiem istotnie wybrał drogę duchowną – twierdzi konsekwentnie, że stryj zwał się Broel-Plater, nie zaś Plater-Zyberk. Kto ma rację w tym sporze? Po pierwsze ksiądz Plater parał się zawodowo historią – pisał rozprawy na temat dziejów Kościoła – co samo w sobie zwiększa wiarygodność jego relacji; po drugie był bliskim krewnym powstańca i chociaż nie znał go osobiście, ponieważ obaj rozminęli się o przeszło trzydzieści lat, to trudno wątpić, aby nie miał wiedzy na temat podstawowych faktów dotyczących stryja. Dla tych, których to nie przekonuje, mamy jeszcze jeden argument. Otóż daleki krewny obu Leonów – Michał, powstaniec kościuszkowski – wstąpił w związek małżeński ze spadkobierczynią barona Jana von Sieberga, a następnie wystąpił do cara z prośbą o dodanie nazwiska małżonki w wersji spolszczonej jako drugi człon (przydomek) do swojego. Zgodę takową otrzymał i od tej pory on i jego potomkowie – ale tylko oni! – zwali się Plater-Zyberkami. Leon powstaniec nie miał z tym nic wspólnego, ponieważ nie był potomkiem Michała.

Nasze rozważania na temat poszczególnych przedstawicieli rodu dopełnijmy uwagą, że Platerowie są familią o przebogatych tradycjach narodowowyzwoleńczych. Wspomniany przed chwilą Michał walczył w powstaniu kościuszkowskim, jego syn Kazimierz w listopadowym. Również w listopadowym brała udział postać-legenda – Emilia Plater, unieśmiertelniona przez Mickiewicza oraz uhonorowana ulicą w ścisłym centrum Warszawy. Sławą Powstania Styczniowego miał się stać Leon Joachim Broel-Plater.

• http://gpcodziennie.pl/18826-patriota-leon-broel-plater.html#.U8jy5pR_uCU

Organizatorem jedynej akcji bojowej w Inflantach, do której doszło pod Krasła-wiem, był hrabia Leon Broel-Plater, chociaż nie on ją opracował. Pomysł po-wstał w łonie Rządu Narodowego, a rozkaz został mu przekazany przez Zyg-munta Bujnickiego.

Plan zakładał napad na transport broni wieziony z twierdzy dyneburskiej do Dzisny, co pozwoliłoby uzbroić powstańczą partię, a następnie przedarcie się na Litwę celem połączenia z Narbuttem. Leon Plater, od niedawna współpracu-jący z komórką Czerwonych, przygotowuje zasadzkę na 25 kwietnia. Operacja kończy się sukcesem, a łupem powstańców pada ok. 400 karabinów!

Niestety pierwszy sukces rychło zamienił się w porażkę. Otumanione carską propagandą bandy starowierców dostały rozkaz wyłapania powstańców. Samemu Platerowi udało prze-dostać się do Wyszek, ale wkrótce wraz z garstką towarzyszy został schwytany, pobity, oddany w ręce władz i osadzony w starej twierdzy dyneburskiej. W trakcie śledztwa Leon Plater zachowuje się mężnie i bierze całą odpowiedzialność za akcję pod Krasławiem na siebie, prawdopodobnie ratując w ten sposób życie Zygmunta Bujnickiego. Ginie, jak tylu innych – z rozkazu cara północy. Ginie w letni poranek 9 czerwca.

• http://www.kresy-1863.pl/materialy/materialy.html

Основоположник русского виноделия в Крыму, промышленного производства шампанских вин высокого качества в России.

Изучал во Франции опыт приготовления виноградных вин. В 1878 купил имение Новый Свет в Крыму, культивировал до 500 сортов винограда, в 1880—90-х гг. первым в России наладил производство высококачественных шампанских, шипучих и других виноградных вин, собрал единственную в мире коллекцию вин XVII—XX вв. Создал винодельческое хозяйство Абрау-Дюрсо.

Karol sur les genoux de sa mère.

Il fut le fils du comte Casimir Vincent, conseiller et chambellan de la cour de Vienne et de Vanda Leonia, née Potocki.
1873, il obtint son doctorat en droit de l'université de Vienne.
1882, il participa et co-finança l'expédition archéologique scientifique en (aujourd'hui en Turquie) Lycie.
1884, il finança l'expédition archéologique en (aujourd'hui en Turquie) Anatolie.
1878, il épousa l'archicomtesse Maria Leopoldina, la fille du prince (voir en allemand, Hugo Karl de Salm-Reifferscheidt).
1882, il divorça.
1888, il entreprit un voyage autour du monde.
1892, il se remaria à Vienne de l'Autriche-Hongrie à la comtesse Frantiska, la fille du comte Antonín Attems.
1897, veuf, il épousa Margarethe Eleonore, la fille de Karl Lichnowsky.
1912, avec son fils Antonin, il voyagea en Islande du royaume du Danemark.
1929, il se rendit en Espagne et au Portugal avec sa fille Caroline.
1933, il mourut à Vienne de la république d'Autriche.

Поляк, римско-католического вероисповедания, дворянин, из аристократической семьи. Получил домашнее образование, окончил гимназию в Лешне (Познань) и университет в Германии. По окончании учебы поселился в Варшаве, где занялся конным спортом. Участвовал в общественной жизни. Основатель Варшавской школы изящных искусств. Председатель Варшавского сельскохозяйственного общества, Варшавского филармонического общества. Входил в комитеты по установке в Варшаве памятников Ф. Шопену и А, Мицкевичу. Член Комиссии по созданию проекта о земском самоуправлении в Царстве Польском. С 1900 оказывал финансовую поддержку польской Национальной лиге, с 1905 ее член. В 1905 вошел в Главное правление польской Национально-демократической партии. Землевладелец (свыше 220 тысяч га).

20.4.1906 избран в 1-ю ГД от общего состава выборщиков Люблинского губернского избирательного собрания. Входил в Польское коло. Подписал заявление 27 членов 1-й ГД от Царства Польского о законодательстве Российской империи, в том числе об Основных государственных законах.

Отказался выставить свою кандидатуру на выборах во 2-ю ГД. Член Опекунского совета Польской школы «Матица» («Отчизна»).

В 1-ю мировую войну вошел в Национальный польский комитет. После оккупации Польши в 1915 выехал в Киев, в 1916 - в Западную Европу, посетил Лондон и Париж. Проводил встречи с польскими эмигрантами, выступавшими за независимость Польши. В 1918 в его парижской квартире проживали члены польской делегации, участвовавшие в Парижской мирной конференции.

С 1919 первый посол Польши во Франции. В 1920-х годах играл значительную политическую роль в независимой Польше. С 1924 министр иностранных дел. С 1927 отошел от политической деятельности, занимался управлением своими имениями. Умер от аневризмы сердца.

• http://www.tez-rus.net/ViewGood30602.html

...

• Portret Marty Okęckiej z Czorbów (1846-1912)

Il fut le fils de Karol et de Franciszka, née Attems-Gilleis, décédée peu après sa naissance.
1913, il entreprit des études universitaires à la faculté de droit.
1940, il fut actif au sein de la Croix-Rouge internationale.
Avec ses demi-sœurs Caroline et Adélaïde, il créa le Fonds nommé en l'honneur de Karol Lanckoronski.

Elle eut une sœur Adélaïde et un demi-frère Antonin.
1898, elle naquit à Gars am Kamp d'Autriche-Hongrie.
1918, elle devint citoyenne polonaise.
1934, elle obtint à Vienne un doctorat en histoire de l'art et elle eut un poste de professeur à (aujourd'hui Lviv en Ukraine) l'université Jean-Casimir de Lwów d'Autriche-Hongrie.
1940, elle rejoignit l'Armée de l'intérieur (AK).
1942, elle fut interrogée, torturée, jugée et condamnée à mort, puis envoyée au camp de concentration de Ravensbrück (réservé aux femmes et aux enfants).