Mariя Andreevna Sanguško (Golьšanskaя) - Descendants (Inventory)

• http://www.balandin.net/Gunin/Bobruisk/CHAPTER_4/g.wolowicz.htm

1-я žena (s1616) Яdviga Anna Voйnяnka (um.1642);

• http://www.balandin.net/Gunin/Bobruisk/CHAPTER_4/pacy.htm

Był synem Mikołaja i bratem Kazimierza Mikołaja.

W 1617 uczył się w kolegium jezuckim w Lublinie. W 1618 otrzymał z cesji ojca ciwuństwo korszewskie. W latach 1619-1621 studiował na Akademii Krakowskiej. W latach 1621-1625 kontynouwał studia za granicą - w Ingolstadt (1621), Padwie (1622), Bolonii (1623) i Lowanium (1625).

Po powrocie do kraju przebywał na dworze Zygmunta III. Tamże w 1632 stracił rękę w pojedynku z Jerzym Zenonowiczem. Na wojnę przeciwko Carstwu Rosyjskiemu wystawił włąsnym sumptem chorągiew husarską, na czele której wziął w niej udział.

Wykształcony w Akademii Wileńskiej, Zamojskiej i Krakowskiej, dworzanin króla Władysława IV, dzięki czemu nauki pobierał też za granicą. W 1646 wybrany na posła na Sejm, od 1648 dowódca husarii pod zwierzchnictwem hetmana polnego litewskiego Janusza Radziwiłła. W czasie powstania Chmielnickiego walczył w latach 1648-1650 na Ukrainie, od 1651 na czele własnej chorągwi husarskiej. Na przełomie 1651/1652 dowodził trzema chorągwiami w kompucie litewskim Radziwiłła, w 1654 podstoli, potem pisarz polny litewski. W czasie potopu szwedzkiego początkowo po stronie Szwedów, których porzucił i wziął udział w bitwie pod Prostkami po polskiej stronie. Dowodził słynną szarżą husarską w drugim dniu bitwy pod Warszawą. Potem walczył z wojskami Rakoczego, z Rosją na Białorusi i Litwie, w 1665 dostał się do niewoli pod Częstochową, gdzie musiał przyrzec, że więcej nie poprowadzi do boju wojsk litewskich z koronnymi. Jan Kazimierz nadając mu starostwo bobrujskie w dniu 17 lutego 1668 roku podkreślił jego zasługi w trzydniowej bitwie warszawskiej. Ominęły go buławy hetmana polnego i wielkiego, od 1669 marszałek wielki.

Samuil (ili Samюэlь) Pac - knяzь gerba "Gozdava", služivый dignitariй (prinadležaщiй k vыsšeй znati) Velikogo knяžestva Litovskogo, predstavitelь odnoй iz neskolьkih krupneйših magnatskih dinastiй. So storonы otca knяzь Samuil - vnuk znamenitogo Dominika Paca, kaštelяna (kastelяna) Smolenskogo. Po materinskoй linii on - vnuk ne menee znamenitogo Bogdana Pavloviča Sapegi (umer v 1593 g.), voevodы Minskogo.

Otec Samuila Paca - Nikolaй Dominikovič Pac (sыn Dominika Paca i Annы Ločanskoй), podkomoriй Brestskiй, umer v 1595 (osnoval katoličeskuю cerkovь (kostёl) v Kvяtčicah). Matь - Sofiя Agata (Anna) Sapega (dočь Bogdana Pavloviča Sapegi i Marinы Andreevnы Kapustinskoй).

Bratom Samuila Paca bыl znamenitый Stefan Pac, podkancler, podskarbiй Litovskiй, sekretarь korolevskiй.

Knяzь Samuil Pac bыl ženat na knяgine Petronelli (Petronella) Trizne (Tryznianka), predstavitelьnice drugogo velikogo magnatskogo roda, roda Trizn. Knяginя Petronelli Trizna bыla dočerью široko izvestnogo starostы Bobruйskogo Petra Triznы, samogo "bobruйskogo" iz Bobruйskih starost. Deti Samuila Paca i Petronelli Triznы-Pacevoй: Яn Samuil (Samuilovič), Dominik Samuilovič, Anna Samuilovna i Hilariя (Hilaria) Samuilovna.

• http://www.balandin.net/Gunin/Bobruisk/CHAPTER_4/pacy.htm

V molodosti Pac bыl poslan dlя obučeniя za granicu, učilsя v Krakove, Padue i Perudže. V эtot period u nego voznikla lюbovь k Italii i slabostь k italьяnskoй kulьture. Vernuvšisь v Litvu, Pac načal karьeru v korolevskom pravitelьstve. Posle togo, kak on neskolьko let vozglavlяl brestskiй seйm, Pac bыl naznačen vice-kanclerom Velikogo knяžestva. V 1658 godu posledovalo ego povыšenie na dolžnostь kanclera Litvы. V эtoй dolžnosti on bыl otvetstvenen za vnešnюю politiku Reči Pospolitoй, v to vremя kak gosudarstvo velo voйnu s Rossieй i so Švecieй. V tečenie svoeй političeskoй karьerы on smog dobitьsя, čtobы každый tretiй seйm prohodil v Litve.

Hristofor-Zigmund (Sigizmund) Pac (1621 - 1684) - knяzь gerba Gozdava. (Kristof (Kšыštof) Zigmund Pac (Krzysztof Zygmunt Pac). Gosudarstvennый kancler Velikogo knяžestva Litovskogo (1658-1684), protivnik korolя Яna Sobeskogo.

Hristofor Zigmunt Pac (1621-1684) - učastnik zaklюčeniя Olivskogo mirnogo dogovora (1660) i Andrusovskogo peremiriя (1667). Na ego sredstva postroena Pažaйslisskaя katoličeskaя cerkovь (kostёl) i monastыrь.

Horunžiй Velikiй Litovskiй s 1646 g., podkancler Litovskiй s 1656, gosudarstvennый kancler Litovskiй s 1658 goda, starosta Kovenskiй, Pinskiй, Volkovыsskiй, Ostrыnьskiй, Vištыnickiй, Trыnьskiй, Vilьkiйskiй, Kozenickiй, Šadovskiй, Olыckiй. Otec - knяzь Stefan Nikolaevič Pac (brat Samuila Paca, bobruйskogo vladelьca), matь - knяginя Anna Marcibella Rudomina Dusяtskaя. Žena - primerno s 1653 ili 1654 g. - knяžna Klara Izabella de Mali Laskaris (Klara Izabella de Mailly Lascaris)

• http://www.balandin.net/Gunin/Bobruisk/CHAPTER_4/pacy.htm

Posol (deputat) seйmov 1661, 1664, 1668, 1670, deputat Tribunala Velikogo knяžestva Litovskogo v 1667—1668, maršalok Tribunala v 1671.

Predstavitelь znatnogo šlяhetskogo i knяžeskogo roda Oginskih. Otcom Marciana bыl Aleksandr Oginskiй (ok. 1585—1667), trokskiй kaštelяn, senator, zaщitnik pravoslaviя v Velikom knяžestve Litovskom.

Obučalsя v Vilьne, Krakove i Leйdene. S 1651 služil v litovskom voйske. S 1656 pod komandovaniem Pavla Sapegi učastvoval v sraženiяh s voйskami knяzя Transilьvanii Dьёrdя II Rakoci, zatem v 1657 so švedami v Kurlяndii. Vmeste s Sapegoй i Stefanom Čarneckim v 1660 učastvoval v bitvah na territorii nыnešneй Belorussii s russkim voйskom, v tom čisle Ivanom Hovanskim — Tararuem.

Prinimal učastie v pohode litovskogo voйska na Moskvu v 1663—1664 gg. v hode russko-polьskoй voйnы (1654—1667). Prinimal učastie v podpisanii «Večnogo mira» meždu Russkim carstvom i Rečью Pospolitoй v Moskve 6 maя 1686 goda.

Učastnik hotinskoй bitvы s turkami v 1673.

S roždeniя Marcian Aleksandr Oginskiй bыl pravoslavnыm, učastvoval v religioznoй žizni cerkvi, bыl členom Mogilёvskogo i Vilenskogo Bogoяvlenskih bratstv.

Odnako v borьbe za trokskoe voevodstvo ot nego potrebovalsя perehod iz pravoslaviя v katolicizm ili uniatstvo, čto on i sdelal v 1670 i stal voevodoй.

Posle smerti korolя Mihaila Višneveckogo podderžival kandidaturu Romanova, Gabsburga ili predstavitelя Brandenburgskoй linii i rešitelьno protestoval protiv izbraniя na tron Reči Pospolitoй Яna Sobeskogo pri эtom podpisal daže protest, odnako v 1676 prisutstvoval na ego koronacii.

Bыl protivnikom baltiйskoй politiki korolя Яna III, podderžival antikorolevskuю deяtelьnostь, pri эtom vstupal v peregovorы s kurfюrstom Brandenburga Fridrihom Vilьgelьmom.

Korolь, ne želaя usilivatь konflikt, v 1684 sdelal ego velikim kanclerom litovskim. M. Oginskiй, pыtalsя primiritь Sobeskogo s Sapegami, no v konce koncov prinяl rešenie o perehode na storonu antikorolevskogo lagerя.

• http://www.balandin.net/Gunin/Bobruisk/CHAPTER_4/pacy.htm