Gaudemunda Zofia - Индекс потомака

Trojden I był drugim pod względem starszeństwa synem księcia mazowieckiego Bolesława II i jego pierwszej żony, Gaudemundy Zofii. Jeszcze za życia ojca, zapewne w 1310, Trojden otrzymał własną dzielnicę ze stolicą w nadwiślańskim Czersku. Podział ten utrzymał się przez trzy lata, tj. do śmierci Bolesława II. Wtedy Trojden otrzymał dodatkowo dzielnice: warszawską i liwską, co uczyniło go władcą całego wschodniego Mazowsza.

Trojden I początkowo pozostawał w bardzo dobrych stosunkach z władcą Polski Władysławem I Łokietkiem. Dzięki temu książę zawarł ok. 1310 związek małżeński z córką władcy Halicza Jerzego I, Marią. Małżeństwo to umożliwiło Trojdenowi w 1323, po wymarciu miejscowej linii książąt z dynastii Rurykowiczów skutecznie upomnieć się z pomocą władcy Polski o księstwo halickie dla swojego syna, Bolesława. Zbyt natarczywa polityka Łokietka spowodowała jednak zawarcie 2 stycznia 1326 w Brodnicy przez książąt mazowieckich Trojdena, Siemowita II i Wacława układu z Krzyżakami, co spowodowało krótkotrwały konflikt z Polską i jej sojuszniczką Litwą.

W latach następnych Trojden razem z braćmi starał się lawirować pomiędzy Polską a zakonem krzyżackim i tak np. w 1329 książęta mazowieccy poparli zbrojnie Władysława Łokietka, podczas gdy w 1334 wystąpili już jako sojusznicy wielkiego mistrza. W 1339 nastąpiło ponowne zbliżenie Trojdena do Polski, rządzonej w tym czasie przez Kazimierza III Wielkiego. Dowodem tego stanu rzeczy jest fakt zorganizowania w należącej do dzierżaw Trojdena Warszawie procesu polsko-krzyżackiego w sprawie zagarnięcia przez zakon ziem piastowskich. Z nieznanych przyczyn wśród świadków procesu nie znajdujemy książąt mazowieckich, choć zeznawały tam osoby z nimi związane, np. kanclerz Trojdena – Gunter.

W 1340 zginął zamordowany przez własnych poddanych najstarszy syn Trojdena, Bolesław Jerzy II, książę halicko-włodzimierski. Książę czerski pomimo przysługujących mu praw nie wystąpił jednak z pretensjami do spadku, zadowalając się zapewne otrzymanym z rąk Kazimierza Wielkiego odszkodowaniem pieniężnym.

Była najstarszą córką księcia cieszyńskiego Kazimierza I i jego żony Eufemii, córki księcia mazowieckiego Trojdena I.

Około 1340 została wydana za mąż za Wacława I, księcia legnickiego. Z tego małżeństwa pochodzili:

Rupert I, Wacław II, Bolesław IV, Henryk VIII, Jadwiga.

Bolesław był drugim pod względem starszeństwa synem księcia czerskiego Janusza I i księżniczki litewskiej Danuty Anny, córki Kiejstuta.

Była córką księcia legnickiego Ruperta I i Jadwigi żagańskiej (wcześniej żony Kazimierza III Wielkiego). 6 marca 1396 wyszła za mąż za elektora saskiego Rudolfa III, któremu urodziła czworo dzieci: Rudolfa (zm. 1406), Wacława (zm. 1407), Zygmunta (zm. 1407), Barbarę (1405–1465), żonę margrabiego brandenburskiego Jana IV Hohenzollerna zwanego Alchemikiem (1406–1464).