Euphemia Odonicówna Odonic b. изм 1224 и 1239 d. 15 фебруар 1287 - Индекс потомака

Była najmłodszym[1] dzieckiem Władysława Odonica i jego żony Jadwigi, której pochodzenie pozostaje dyskusyjne. Nie jest znana data narodzin Eufemii. Badacze uznają, że najprawdopodobniej przyszła na świat w latach 30. XIII wieku[2]. W literaturze pojawia się też stwierdzenie, że urodziła się około 1230 roku[1]. Jej braćmi byli Przemysł I, Bolesław Pobożny i przypuszczalnie młodo zmarły Ziemomysł, a siostrami Salomea i hipotetycznie Jadwiga. W 1251 roku poślubiła swojego kuzyna Władysława, księcia opolsko-raciborskiego. Małżonkowie byli ze sobą spokrewnieni w czwartym stopniu według komputacji kanonicznej. Nie wiadomo, czy otrzymali niezbędną papieską dyspensę[3]; badacze sądzą, że sprawę niewątpliwie musiano wówczas załatwić pozytywnie[4]. Małżeństwo to miało na celu unormowania stosunków między Piastami wielkopolskimi i opolskimi wobec utraty przez Władysława w 1244 księstwa kaliskiego na rzecz brata Eufemii Przemysła I. W 1258 razem z mężem i synami Eufemia ufundowała klasztor cystersów w Rudach[5]. Z kolei w 1281 wyraziła zgodę na nadanie premonstratensom 100 frankońskich łanów ziemi w Lubnie[6]. Owdowiała w 1281 (po 25 marca) lub 1282 roku. Zmarła 15 lutego po 1281 roku. Przypuszcza się, że żyła jeszcze w 1287[7]. Eufemia i Władysław mieli czterech synów: Mieszka, Kazimierza, Bolesława i Przemysława oraz córkę (być może Konstancję) – pierwszą żonę Henryka IV Prawego.

• http://genealogia.okiem.pl/sienkiewicz_henryk.htm

Była najstarszą córką księcia cieszyńskiego Kazimierza I i jego żony Eufemii, córki księcia mazowieckiego Trojdena I.

Około 1340 została wydana za mąż za Wacława I, księcia legnickiego. Z tego małżeństwa pochodzili:

Rupert I, Wacław II, Bolesław IV, Henryk VIII, Jadwiga.

Elle fut la fille cadette du prince d'Opole Ladislas II et de son deuxième mariage avec la princesse Euphémie, la fille du duc Siemovit III de Mazovie.
1378/1386, elle épousa le duc de Żagań–Głogów Henri VIII le Moineau.
1397-1420, à la mort de son époux, elle régna comme douairière sur (aujourd'hui en Pologne) Zielona Góra et Kożuchów du duché silésien.
1420, elle mourut à Kożuchów.

Il fut le fils ainé de Henri VIII le Moineau, duc de Głogów de la dynastie silésienne des Piast et de son épouse Catherine, fille de Ladislas II d'Opole.
1412, après le partage avec ses frères, il conserva Żagań ou Sagan du duché de Żagań ou Sagan en Silésie.
1413, avec son mariage, il prit possession du duché de Przewóz.
1420, il accomplit fidèlement ses fonctions de vassal du royaume de Bohême et, il prit part à la première croisade anti-hussite de l'empereur du Saint-Empire romain germanique Sigismond de Luxembourg.
1438, après la mort de l'Empereur Sigismond Ier, il rendit l'hommage féodal à l'empereur du Saint-Empire romain germanique Albert II de Habsbourg et, en récompense de sa loyauté, le nouveau roi lui accorda le droit de frapper des pièces de monnaie à Szprotawa et à Żagań.

1435, elle épousa le comte Volrad II de Mansfeld.
Elle épousa le comte comte Henri XI de Honstein-Wittenberg.

Elle fut la plus jeune fille du comte Volrad II et de sa seconde épouse, la princesse Marguerite de Żagań ou Sagan.