Johannes Christoph Struchtmeijer b. 16 јануар 1698 d. 15 септембар 1764

Из пројекта Родовид

Догађаји

16 јануар 1698 Рођење: Struchtrop of Struchtrup (ambt Barentrup) Graafschap Lippe-Detmold

5 септембар 1734 Брачно одобрење: Harderwijk, ♀ Gerharda Catharina Rauwertsz (Rauwerts) [Rauwertsz] c. 1 јул 1703 bur. 21 децембар 1784

19 септембар 1734 Свадба: Hierden, ♀ Gerharda Catharina Rauwertsz (Rauwerts) [Rauwertsz] c. 1 јул 1703 bur. 21 децембар 1784

21 август 1735 CHILD CHR: Harderwijk, ♂ Jodocus Johannes Struchtmeijer [Struchtmeijer] c. 21 август 1735

19 мај 1737 CHILD CHR: Harderwijk, ♂ Peter Lucretius Struchtmeijer [Struchtmeijer] c. 19 мај 1737

6 јануар 1739 CHILD CHR: Harderwijk, ♀ Maria Struchtmeijer [Struchtmeijer] c. 6 јануар 1739 bur. 13 јануар 1763

5 октобар 1740 CHILD CHR: Harderwijk, ♂ Conrad Dietrich Struchtmeijer [Struchtmeijer] c. 5 октобар 1740

19 јануар 1745 CHILD CHR: Harderwijk, ♂ Johan Izaak Struchtmeijer [Struchtmeijer] c. 19 јануар 1745

15 септембар 1764 Смрт: Harderwijk

Напомена

Na zich te Detmold en Rinteln geoefend te hebben, kwam hij te voet naar Harderwijk (4 Oct. 1716) om onder Meier en Cremer in de theologie te studeren. Hier bleef hij totdat de classis van Amsterdam hem in September 1722 tot het predikambt toeliet. Nogmaals keerde hij naar de vroeger bezochte gehoorzalen terug om thans onder Sieben zijne studiën te voleindigen. Daar de kerk hem niet zoo spoedig als hij wenschte aan een standplaats hielp, werd hij den 6 Maart 1724 conrector te Culemborg, welke betrekking hij in het volgende jaar te Middelburg, vervolgens het rectoraat te Harlingen en te Tiel bediende. Na niet veel langer dan een jaar het rectoraat aldaar bekleed te hebben, werd hij, in plaats van Sieben, naar Amsterdam vertrokken, den 18 Oct. 1730 te Harderwijk tot gewoon hoogleeraar in de historie, welsprekendheid en Grieksche taal benoemd. Zijne intreê-rede, den 20 Junij 1731 en zijne eerste rectorale rede, drie jaren daarna, uitgesproken, waren van naauw verwanten inhoud, daar de eerste de Origine Tartari en de laatste de Origine Elysii fabulosi handelde. Later bewerkte hij dat onderwerp uitvoeriger in Theologia mythica de origine Tartari et Elysii. Harderw. 1743 8o. Hierin betoogde hij, ‘dat de Goden, zoo wel als de gewijde fabelen en gebruiken der oude heidenen, uit geen andere bron moeten afgeleid worden dan uit den godsdienst der oude wereld, en dat daarin de verborgenheden opgesloten lagen omtrent de lotgevallen der kerk, zoo van het oude als nieuwe verbond. In onderscheidene latere geschriften (De jongelingschap van Hercules - De zinnebeeldige Hercules, of verh. over de geboorte en kindschheid van dien Afgod; waarin getoond wordt dat al, wat daarvan verhaald wordt, genomen is uit de overlevering van Christus enz. Uit eeu Lat. Hs. vertaald door P.L.S. Hand. 1757) van zijne hand, werd dit mythologische stelsel, door onderlinge vergelijking van allerlei personen, instellingen, en

Од прародитеља до унучад